Het nieuwe zwerfafval is het mondkapje. Nu je ze bijna nergens meer hoeft te dragen, zie je de afgedankte exemplaren opduiken in bosschages, langs stoepranden en op parkeerplaatsen. Voor kunstschilder Peter Enter (74) uit Maarn speelt het afval uit de coronacrisis een grote rol in zijn werk. “Het mondkapje is het tijdsbeeld van nu en ik vind het belangrijk om dat vast te leggen.”
“Kijk, daar ligt er eentje. Dit is eigenlijk een modern fossiel.” Peter loopt rond op de parkeerplaats bij een supermarkt in Doorn en speurt de stoep af naar lege blikjes, afgedankt bestek en gedumpte mondkapjes. “Ik ben altijd geobsedeerd geweest door rommel en afval.” In zijn schilderscarrière die al 50 jaar duurt spelen ze een belangrijke rol. Bij een paar fietsen ligt een kapotte bonuskaart op de grond. “Dit vind ik leuk zo’n chipkaart, want zoiets is echt een beeld van deze tijd. Die ga ik ook zeker in mijn schilderij verwerken.”
Hij woont nog steeds in zijn geboortehuis midden in de bossen bij Maarn. “Ik ben eigenlijk best wel een kluizenaar. Het allerliefste ben ik hier in mijn atelier aan het werk, dus tijdens de coronacrisis heb ik enorm veel gemaakt, want er was toch niks anders te doen.” Zijn atelier staat daarom nokvol met vooral heel veel grote schilderijen van meters breed en hoog. Het thema afval is in vrijwel al zijn werken van de afgelopen jaren terug te zien. Aangespoelde melkflessen, oude zeildoeken, mondkapjes, rubberen handschoenen en zelfs microplastics krijgen een tweede leven in het werk van Peter.
De reactie van mensen op zijn schilderijen vindt Peter één van de mooiste dingen van het vak. “Vroeger schilderde ik heel realistische werken van overvolle stranden en campings en daar moesten mensen vaak om lachen. Maar nu ben ik meer van abstracter werk. En hoe groter hoe beter. Met het thema afval wil ik mensen ook een spiegel voorhouden. Waar zijn we met zijn allen mee bezig?”
Eén van zijn inspiratiebronnen is het werk van Jopie Huisman. De Friese schilder uit Workum werd beroemd met zijn stillevens van gebruikte spullen zoals een oude sok of een verlaten vogelnestje. “Hij gebruikte spullen die hun mooiste tijd gehad hadden. En dat vind ik prachtig. Ik vind een bos bloemen ook het mooiste als ze een beetje verwelkt zijn. Daarom hou ik ook zo van de herfst. Alle kleuren worden dan één.”
De mondkapjes die je tot twee jaar geleden nooit in het straatbeeld zag (op een paar Japanse toeristen in Amsterdam na) liggen nu her en der als zwerfafval op straat. “Als zo’n vergeten mondkapje straks begroeid is met mos: dat vind ik het allermooiste. Het is echt een tijdsbeeld van de afgelopen twee jaar dat is overgenomen door de natuur. Prachtig vind ik dat.”
by Websitetoday.nl 