Op je dertigste nog leren fietsen is heel moeilijk, maar geeft ook vrijheid

Op je dertigste nog leren fietsen is heel moeilijk, maar geeft ook vrijheid

Al veertig mensen heeft Willy Marks het dit jaar geleerd: fietsen. Want voor Nederlanders is fietsen de gewoonste zaak van de wereld en leer je het al op jonge leeftijd, maar voor vluchtelingen is het vaak iets compleet nieuws. “En het remmen is misschien wel het belangrijkste onderdeel van onze lessen.”

Vandaag is er een klasje van zo’n 8 leerlingen waaronder ook Saida (30) uit Ethiopië en Khadra (16) uit Somalië. Ze hebben allebei nog nooit gefietst. “We beginnen dan ook met een vouwfiets met inklapbare trappers, zodat ze kunnen lopen in het begin. Zo bouwen we via 17 stappen de lessen op” vertelt Willy van Prima Perspectief. De fietslessen zijn één van de activiteiten die zij met de stichting organiseert voor asielzoekers op de Utrechtse Heuvelrug.

Zwabberen

Er zitten zo’n 40 nationaliteiten in het azc en daarnaast doen ook Oekraïense vluchtelingen die in Doorn verblijven mee aan de lessen. “Ruim de helft van de mensen uit Oekraïne kan wel behoorlijk fietsen, maar de verkeersregels zijn hier toch wel even anders. Je houdt soms je hart vast als je ze ziet zwabberen.” zegt vrijwilliger Walter (75) van de opvanglocatie in Doorn. Elke week brengt hij een groepje mensen naar de fietsles. “Maar je ziet heel snel vorderingen en dat is leuk.”

Fietsen is vrijheid

Voor vluchtelingen is het belangrijk om te leren fietsen, zegt Willy. Daarmee kunnen ze vanuit het azc, dat behoorlijk afgelegen ligt in de bossen tussen Leersum en Doorn, zelfstandig op pad. “En voor vrouwen is het extra belangrijk. In veel landen mogen zij helemaal niet fietsen. De fietslessen zijn dan ook voor hen de eerste stap om als vrouw meer vrij te zijn. Hier begint een nieuw leven en ze kunnen er dan zelf op uit voor een boodschap of werk.”

Maar fietsen is eigenlijk best moeilijk. Helemaal als je het nog moet leren op je dertigste. Saida geeft niet op en blijft het proberen. Ook als de rest van de groep even pauze neemt op deze warme dag gaat ze door. Vooral plotseling remmen is moeilijk. Daarom loopt Willy rond met een stopbordje en springt ze onverwachts voor een fietsende leerling: “Stop! Stop! Zo leren ze plotseling te stoppen. Dat is heel belangrijk.” Voor Saida is dat nog lastig: ze springt als ze moet stoppen liever snel van het zadel en heeft daardoor blauwe plekken van de trappers op haar scheenbeen. “Blijven oefenen!” roept Willy.

De berm in

Eén van de instructeurs die Willy helpt is Serdar (49) uit Turkije. Hij kreeg zelf op zijn tiende een fiets voor zijn verjaardag en kon dus al behoorlijk goed fietsen. “Het is voor deze mensen moeilijker om het op deze leeftijd nog te leren. Ze zijn bang om te vallen en om botten te breken.” Maar het aller moeilijkste moet nog komen, want dan wordt het veilige pleintje rond het azc-gebouw ingeruild voor de openbare weg. “En het begint al direct met de afdaling vanaf het azc naar de Rijksstraatweg tussen Doorn en Leersum. Je moet dan flink remmen en daar belandt regelmatig iemand in de berm.”

Berucht kruispunt

Er is dan ook veel aandacht voor de theorie van het verkeer. “Elke maand is er een theoriedag, waarbij we specifieke knelpunten in de buurt behandelen, zoals het beruchte kruispunt in Doorn.” Op dat kruispunt kwam vorig jaar oktober de 27-jarige Nesara om het leven. Ze werd overreden door een afslaande vrachtwagen die haar niet had gezien. Nesara was samen met Willy één van de instructeurs tijdens de fietslessen bij het azc. Het was een noodlottig ongeval, want Nesara kon heel goed fietsen.  “Dit kruispunt behandelen nu specifiek aan de hand van een instructievideo. Dan herkennen de cursisten direct de locatie, want het is één van de eerste kruispunten die ze tegenkomen als ze zelf op pad gaan. Je hebt er bij groen licht voorrang als fietser, maar het is erg onoverzichtelijk.”

Boem is ho

Zover zijn Saida en Khadra nog lang niet. “Boem is ho, hè?” roept Willy van een afstandje als Saida weer tegen een betonblok tot stilstand is gekomen. “Je moet remmen hè? Met twee remmen… Maar je doet het al supergoed. Heel knap.” Na ruim anderhalf uur zijn de dames nog steeds aan het oefenen: op weg naar vrijheid.

 

Gerelateerd aan:

Reacties

Scroll naar boven